Hier zit ik dan in mijn nieuwe kamer
en kijk stilletjes om me heen
Het is mijn eigen schuilplekje
en toch voel ik me zo alleen

Hier staan mijn spulletjes
met de kleuren waar ik van hou
Maar toch voelt het zo raar
deze kamer was ooit van jou

Ik zou deze kamer krijgen
als jij het huis uit zou gaan
Met mijn eigen spullen hier
terwijl die van jou in de schuur staan

Ik voel me hier veilig
en ontzettend fijn
Maar toch stromen tranen
omdat het nu zeker is dat je voor altijd weg zal zijn


*Misschien een raar gedicht, maar ik heb nu kamer van mijn broer, sinds hij het huis uit is en dat wist ik al lang dat ik deze kamer zou krijgen als hij wegging, maar ht is moeilijk om hier te zitten, terwijl ik weet dat als mijn broer niet zulke stomme dingen had gedaan, hij nog op deze kamer had geslapen, in plaats van het huis uit gezet te worden*