Stil afscheid

Bij het vallen van de eerste sneeuw
Toen Anke ben je dood gegaan
Zonder afscheide te nemen
Ver van me vandaan

Je was erg ziek Anke
Maar toch altijd opgewekt
Je hield zo van het leven
Je stond voor iedereen klaar

Nooit meer zal ik je lieve lach zien
Nooit meer je vrolijke zachte stem horen
Bij Folkert en je kinderen en de kleinkinderen
Laat je een grote leegte na

Stil zijn alle bomen nu
stil en vol verdriet
De wereld hield de adem even in
De sneeuw viel zacht uit de bomen

De zon kwam te voorschijn
En de witte wereld leek een sprookje
Een oude man met witte haren
vergezeld van zijn 4 kinderen en twee kleinkinderen

Namen afscheid van een vrouw die hen zo lief is
Een vrouw klein van stuk
sterk als een rots in de branding
Ik gaf je als afscheid een witte roos