sneeuwstil
De sneeuw omarmt me met stilte.
Ik geef je mijn bevroren handen,
laat je smelten in mijn borst.
Adem krult als wolkjes langs je hals.
ik huil om de wereld zo wit,
grijp me vast aan je doorweekte jas.
Ik zeg dat ik nooit zou willen sterven.
Je knikt en tikt
een sneeuwvlok
van mijn schouder.
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Woensdag, maart 09, 2005 18:04 |
| Wederom prachtig. Ik heb enorm veel bewondering voor je poëzie, hoe jij dingen neerzet, op zo'n aparte manier.. Je krijgt eigenlijk veel te weinig reacties (je bent gewoon te goed) ! Ik hoop nog veel van je te mogen lezen, een fan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||