Waar zal de weg eindigen?
Waar zal de weg eindigen?
De weg uit de eenzaamheid is oneindig
met vertwijfeling, onzekerheid geplaveid
wederzijds verlangen, ver aan de horizon
hemelse blikken smelten sneeuw tot water
waar zal de weg naar boven ons toe leiden,
is er toekomst waar ogen nog niet reiken,
zullen de stenen in helder goud verkleuren
zoals ook de regenboog ons bij zal staan?
aan het eind dezer kleurenpracht gekomen
zal toekomst bestemming hebben gevonden
daar zal onze droom de weg laten eindigen
samen bouwend aan een nieuw bestaan
Reacties op dit gedicht
| Yara Schmid: | Zaterdag, maart 05, 2005 13:24 |
| heel mooi gedicht, vooral de eerste zin is mooi... liefs yara |
|
| hiljaa: | Zaterdag, maart 05, 2005 12:30 |
| je hebt het toch weer eens zo mooi verwoord! een regenbooe een kleurenpracht helder gouden taal! knufliefs--hiljaa-- |
|
| lommert: | Zaterdag, maart 05, 2005 11:06 |
| geweldig gedicht ..heerlijk om te lezen....een nieuw bestaan...samen bouwen willem |
|
| Lia : | Zaterdag, maart 05, 2005 09:31 |
| wat een prachtig verlangen heb je hier omschreven.... | |
| remie: | Zaterdag, maart 05, 2005 07:10 |
| ook ik zit op die weg, maar weet dat ik eens een zijstraat insla met een ander aan mijn zij en een toekomst....Liefs Remie | |
| sunset: | Zaterdag, maart 05, 2005 06:59 |
| Hopend, verlangend mooi dit. Liefs / sunset |
|
| Sunflower Ria: | Zaterdag, maart 05, 2005 01:03 |
| prachtig stilmakend mooi nee we weten het als mensen waar en hoe het eindigen zal De Regenboog wacht je op als het zover zal zijn in het heelal en in kleurrijke hemel liefs en knuffel slaap lekker Sunflower Ria |
|
| Dolf de Jong: | Zaterdag, maart 05, 2005 00:36 |
| Rien eens zal jij het zien hoe lang en waar heen die weg zal leiden. Nu is het nog een en al onzekerheid voor een ieder en voor ons beiden. Hoe die weg ook is geplaveid voor die wetenschap hebben wij nog tijd. Al is dan alles met goud omkleed het is de onzekerheid die aan ons vreet daarom zijn wij tevreden met ons bestaan en hopen nog lange niet die weg te gaan. Rien ik vond het een mooi en duidelijk gedicht over de grootste onzekerheid van de mens. |
|
| erje: | Zaterdag, maart 05, 2005 00:23 |
| waar de weg eindigt weten we niet maar maak eerst maar een begin naar een nieuwe toekomst geroeten erje |
|
| Gonny: | Zaterdag, maart 05, 2005 00:18 |
| Hoi lieve Rien Niemand weet waar de weg zal eindigen we lopen, bouwen, en sjouwen maar door. en aan het eind hopen we als we omkijken een mooi gekleurd plaatje te zien krijgen En dromen helpen ons er steeds bij. Slaap lekker dikke knuff Liefs Gonny |
|
| Raira : | Zaterdag, maart 05, 2005 00:10 |
| je hebt er weer een prachtig hoopvol gedicht van gemaakt een weg naar de toekomst en waar die eindigt of begint ... ach als het maar loopt en er bestaansmogelijkheden zijn liefs en trusten raira |
|
| PeterdB: | Zaterdag, maart 05, 2005 00:09 |
| Ik hoop het van harte voor je | |
| maria : | Zaterdag, maart 05, 2005 00:05 |
| heel mooi liefs, maria |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, maart 05, 2005 00:04 |
| wondermooi verwoordt Groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer |  
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||