Jouw gemis.
Liefde heeft mij verlaten
in de tijd van nu- tot toen
en al die dagen was ik blind
ik had het niet in de gaten
mijn eenzaamheid paste niet bij jou
daar jij altijd de mensen lief hebt gehad
mijn verlangens waren te weinig
om de tijd te vullen
En ik droom nu, soms nog
over de zon die ik toen voelde schijnen
maar al gauw kwamen wolken in zicht
en de warmte begon te verdwijnen
Ik zoek je weleens,
tussen herinneringen die niet scherp meer zijn
maar de minuten zijn te stil om dit
gemis te vullen, met pijn
G.
Reacties op dit gedicht
| imaginary: | Dinsdag, maart 08, 2005 15:46 |
| damn.. mooi... *stilte* |
|
| Yara Schmid: | Zaterdag, maart 05, 2005 13:52 |
| ik voel de pijn terwijl ik dit lees, heel mooi gedaan sterkte liefs yara |
|
| Nemesis: | Zaterdag, maart 05, 2005 12:09 |
| Blijft de bewondering staan in een bevroren hart. Het bloed geroerd door de mooiste woorden, ach zo de uwe!! | |
| sunset: | Zaterdag, maart 05, 2005 07:50 |
| Voelbare verwoording. Mooi. Liefs / sunset |
|
| sergev2005: | Zaterdag, maart 05, 2005 01:25 |
| Dit gemis te vullen met pijn, hmmm, mooi beeldend verwoord. Ontroerend Liefs, Serge |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mokulsha | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||