gemengde gevoelens.
Beklimmen mijn tranen.
Die min of meer kwamen.
Om iets dat ik nooit had.
Liefde ongekend.
Slechts aan het feit gewend.
Dat je nooit alleen zal zijn.
zal moeten leven met de pijn.
waar je nooit om hebt gevraagd.
dat de tranen nu rollen.
Is zeker niet mijn schuld.
maar de tijd die het nodig heeft,
verliest mijn geduld.
dat ik uiteindelijk alleen zal zijn.
ik zal huilen en bloeden,
en hoger komen te staan.
Dat uiteindelijk ook hij,
Mij nooit zou kunnen verslaan.
Eens word ik sterk groot en mooi
zal ik niet meer denken aan jou.
en al die teringzooi.
Eens zul je zien.
dat wat je deed was slecht
dat wat ik ooit ga doen, is mijn dan goed recht.
Berouw zul je hebben.
van alle zonden die je bent begaan.
want dit was de laatste dag.
Dat ik om jou die traan liet gaan!!
| *=* LiBrA *=*: | Zondag, maart 06, 2005 16:39 |
| sterk van je om er tegen te vechten ik bewonder je moed om er tegin in te gaan het is een prachtig gedicht en de kracht die je lijt te vinden straalt er gewoon uit dikke kus Libra |
|
| Yara Schmid: | Zaterdag, maart 05, 2005 13:56 |
| sterk geschreven... sterkte liefs yara |
|
| sunset: | Zaterdag, maart 05, 2005 07:54 |
| Ween nooit om de dader, maar met het slachtoffer ... ween om jezelf. En laat elke traan jouw zuivering zijn. Want jij bent, ook en nooit door hem, echt veranderd, al ken je wel de pijn. Liefs (en mijn oprechte warme genegenheid) / sunset PS: Ik haat elke vorm van misbruik. En het maakt mij machteloos, niet-begrijpend. |
|
| Auteur: **fleying mind** | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||