*kan het niet doorbreken*
vol angst en pijn,voel ik me gevangen,
in een lichaam dat niet voelt als van mij,
naar vrijheid groot verlangen,
maar dat is er niet meer bij..
mijn gedachten verdwaald
in mijn gevoel van diepe duisternis
de leegte in me,muur opgebouwd
een muur van verdriet,intens gemis
tranen over dit leven,alleen maar huilen,
een dag,lijkt wel 50 weken
toch blijf ik me pijn en tranen verzwijgen
omdat ik me masker en me muur niet kan verbreken...
Reacties op dit gedicht
| *do0sii*: | Zaterdag, maart 05, 2005 16:35 |
| meisii wat verdrietig dichiie =( j0ew kan altijd naar mii belel of maile 0fsj0w, ik zal altijd naaR je luistere nsj0w en ik zal het vaak ook begrijpen 0mdat ik zelf ook in zitt,, sterkte hvj he meis en zoals je vaak tege mij zegt,, je moet je masker niet op doen, je eigen ik is veel mooieR:P |
|
| Milyamy: | Zaterdag, maart 05, 2005 12:30 |
| keep ya head up girl hang on liefs en xxx milyamy |
|
| sunset: | Zaterdag, maart 05, 2005 10:58 |
| Ook al krijg je, heb je hulp, uiteindelijk moet je het wel zelf doen. Liefs (en sterkte) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *silliej* | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||