legoblokken
Langzaam word ik wakker
De pijn in mijn hand
Wordt steeds pijnlijker
Ga zitten voor mijn land
Pak wat stenen
Een gebouw al in gedachten
Denk aan de dag van gisteren
Toen ze allemaal lachten
Een kasteel rijst op
Uit mijn opeengestapelde lego blokken
Wil zeggen: ‘stop!’
Zodat m’n gedachten niet samenhokken
Tot een gedachte
Dat door mijn hersenen suist
En die m’n concentratie verstoord
En zachtjes in mijn oor ruist
Zodat het kasteel niet
Voltooid zou worden
Mijn hersenen zouden breken
Ik op deze bank blijven zal blijven liggen
Gek verklaard worden
En doodgaan in verdriet
5-3-2005
De pijn in mijn hand
Wordt steeds pijnlijker
Ga zitten voor mijn land
Pak wat stenen
Een gebouw al in gedachten
Denk aan de dag van gisteren
Toen ze allemaal lachten
Een kasteel rijst op
Uit mijn opeengestapelde lego blokken
Wil zeggen: ‘stop!’
Zodat m’n gedachten niet samenhokken
Tot een gedachte
Dat door mijn hersenen suist
En die m’n concentratie verstoord
En zachtjes in mijn oor ruist
Zodat het kasteel niet
Voltooid zou worden
Mijn hersenen zouden breken
Ik op deze bank blijven zal blijven liggen
Gek verklaard worden
En doodgaan in verdriet
5-3-2005
Reacties op dit gedicht
| *pareltje*: | Zondag, maart 06, 2005 12:58 |
| Je door niemand laten storen, niet doodgaan....! Mooi geschreven! Kus, Parel *X* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: into | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||