Je neemt me zovaak bij de hand De weide wereld is een zomerveldIk zie je in je mooiste blauwDe aren verbleken met je schaduwIn de prille zonnedauw Ik zie de wereld als een padGroene wouden met hun watervallenDe bergen met hun eeuwige sneeuwMaar tussendoor je naam en lichaam schallen Al zal al het zilver wenkenHet goud opgestapeld in barenJe neemt me zovaak bij de handWie of wat kan jou evenaren? willem
| Zij : | Zondag, maart 06, 2005 21:09 |
| Zucht, heerlijk om te lezen... | |
| Peter van der Linden: | Zondag, maart 06, 2005 18:28 |
| Ik merk aan je woorden dat de lente nadert. Die kan nooit ver meer weg zijn. Groetjes, Peter. |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, maart 06, 2005 14:59 |
| Prachtige liefde.... Liefs Annemieke |
|
| Lia : | Zondag, maart 06, 2005 13:49 |
| mooie ode aan je huwelijk... geweldig. knuf, Lia |
|
| Psych: | Zondag, maart 06, 2005 13:30 |
| heel mooi,hier spreekt echte liefde,,,gr,,,elze,,, | |
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||