Dromerig onbemerkt bewustzijn
Mezelf onzichtbaar denkend
kijk ik rond alsof alles nieuw is
Vormen verhalen zich in m'n hoofd
en word elk beeld leuker gelogen
Ik zou niet kunnen overleven
in een wereld zonder mensen
Mensen wekken inspiratie, hoop
die mijn wereld onbedoeld bepalen
Ik zou niet zonder ze kunnen
iedere lach en traan gegeven
Ik zou zelf onzichtbaar zijn
doch nog eeuwen voort leven
Mijn wereld zou gekleurd zijn
en verpakt in andermans kleren
En ik zou schrijven, ik zou schrijven
over alles dat me zou begeren
*met hier en daar wat hulp van Godvader, thnx!*
Reacties op dit gedicht
| shelob: | Zondag, maart 06, 2005 20:39 |
| Mooi duo, mooi duet, liefs Jolanda | |
| Nemesis: | Zondag, maart 06, 2005 20:37 |
| als zo een dichter(es) je huldigt vanwege je gedichten, dan mag je je vereerd voelen, maar toch druk ik wederom mijn bewondering voor u uit! |
|
| black cat: | Zondag, maart 06, 2005 20:17 |
| prachtig geschreven, liefs dieuwy |
|
| emma groen: | Zondag, maart 06, 2005 20:05 |
| wow mooi gedich | |
| Nienke: | Zondag, maart 06, 2005 19:50 |
| Heel mooi geschreven.. :) Liefs, Nienke |
|
| ILse Bruintjes: | Zondag, maart 06, 2005 19:35 |
| Mooi geschreven liefs mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||