Tranen vergeven
Tranen vergeven
twee jaar
heb ik gewacht
het vandaag
met pijn volbracht
tranen gedragen
naar zwijgend marmer
ik miste steeds de kracht
maar nu wou ik er heen
het was niet af gemaakt
het hield me vast
nooit heb ik het laten merken
maar kon je dood niet verwerken
mijn tranen rusten nu op steen
dat weet jij alleen
vergeet niet mijn woorden
en de klanken van mijn stem
in mijn hart
word je niet vergeten
vandaag
moest ik het je laten weten
grint knistert onder mijn voeten
als zielen die roepen
je zag me breken
in stappen alleen
het lichtje
doofde uit
mijn hand op je steen
afscheid in stilte
houd de wacht
je hebt de kracht
want ik weet in hemels zicht
lees je mijn gedicht
maart 2005
Wim Black Lord
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Zondag, maart 06, 2005 22:23 |
| Mijn moeder zit in een urn die obscuur verdwenen is (naar ik weet ;) Dapper van je, mijn vader laat zich ook begraven later (onder enige emotionele dwang - weliswaar) Slaap lekker zo, kus! | |
| maria : | Zondag, maart 06, 2005 22:23 |
| dieprakend stilmakend voel gevolgd dapper met kracht stap volbracht sterkte en liefs, maria |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, maart 06, 2005 22:21 |
| Knuffel.... Annemieke |
|
| Lijntje: | Zondag, maart 06, 2005 22:01 |
| mooi! | |
| Mathilde: | Zondag, maart 06, 2005 21:54 |
| kippenvel... xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||