laat me veranderen
In het open veld
zie ik geen schaduw meer,
geen plaatsje om even te verdwijnen
uit de stralen van de gloeiende zon.
Het gefluit van de vogels,
het gras dat prachtig groen kleurt
en de horizon die mij blijft lokken.
Laat me even schuilen.
Het schittert overal om me heen,
maar steeds kaatst het terug van me af.
Mijn glimlach begint mij te verraden.
Laat me van gedaante veranderen.
Alsjeblieft.
Reacties op dit gedicht
| Jacqueline: | Maandag, maart 07, 2005 18:56 |
| Ik begrijp wat je bedoelt ,bedankt voor je mailtje!!!! | |
| -Black-Tears-: | Maandag, maart 07, 2005 17:45 |
| Zo... Heel mooi beschreven zeg! Heel goed verwoord... Juist omdat het niet rijmt is het zo mooi! Ga zo door... Kus | |
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||