2 stappen heen en 1 terug.
De wereld op zijn kop
door het gerinkel van de telefoon
Even zei het leven: stop
en nooit meer wordt het nu gewoon.
We moeten wel weer door
al weten we niet goed meer hoe
we geven het niet op, nu hoor
we zijn nog lang niet moe.
Reacties op dit gedicht
| Wolfshen: | Dinsdag, maart 08, 2005 11:12 |
| Hopen op een goed eind! Groetjes, Wolfshen |
|
| Peter van der Linden: | Maandag, maart 07, 2005 23:47 |
| Ellende, begrijp ik. Wat kan ik meer doen dan jullie veel sterkte wensen. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||