Ik zit hier stil alleen.
Kan nergens heen.
Familie op bezoek.
Kan ze al aan horen komen om de hoek.
'Hey,hallo! Lang niet gezien' Hier en daar een zoen.
Moeten we dat nou echt allemaal doen?
Een gebakje bij de koffie.
En wie hebben ze meegenomen? inderdaad dat schoffie.
Hij is altijd de beste.
Ze zeggen "Jij bent te min."
Ach wat kan het me ook schelen.
Ik laat me hart niet breken om straks met moeite te helen.
Ze praten alleen maar over het huis en af en toe een domme mop.
Iedereen moet dan lachen. Terwijl ik denk 'waar slaat dat nou weer op?'
Misschien spelen ze wel allemaal een rol.
Weetje wat ik daarvan word? Vol.
Waarom zijn ze nou niet allemaal eerlijk.
Als iedereen dat eens was, Heerlijk.
Als iedereen nou eens vrij ze mening kon uiten.
Dan hoorden er niemand meer buiten.