stortvloed
stortvloed
gaan de schepen in en uit
de haven is hun thuis
roept de wachter koud en luid
dat hij gesloten is
de sluizen zijn te zwaar
voor openen gesloten
zijn de dagen daar
dat water roept om vrijheid
zie je zo de scheepjes gaan
in waat'ren diep en troebel
zonder dat het is verstaan
wat beelden roepen konden
toen kwam de dag
dat zware sluizen braken
ieder wakend oog zag
dat die dag heel lang zou duren
het beeld verstaand
wendde hij zich naar haar toe
haar stem overslaand
legde haar hoofd in zijn armen
ze was moe
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, maart 08, 2005 13:25 |
| S C H I T T E R E N D! Liefs / sunset |
|
| winterklaas: | Dinsdag, maart 08, 2005 13:23 |
| *stil* André |
|
| nica: | Dinsdag, maart 08, 2005 13:21 |
| mooi...erg mooi. liefs nica |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||