Dit is het meest gehate gevoel,
kwetsende pijlen worden recht
in de onzekerheid geschoten.
Alles wat mooi en liefdevol leek
is verdwenen.
De pijn van het wachten
vervaagt elke mooie herrinering.
Wachten neemt tijd,
die tijd kan ik niet afwachten.
Kan je niet gewoon liefdevol kijken,
lachen van geluk,
kussen alsof ik de enige ben
en
zeggen dat je van me houdt?