Je denken vervaagd
je sluipt als een tijger
door een woud van gedachten
je zicht is niet scherp meer
je wordt zat van het wachten
tot iemand eens tijd heeft
een beetje tijd in z’n leven
om jou te omarmen
jou warmte te geven
want die onrust
die neemt je
je denken vervaagd
je verdwaald in gedachte
je reactie wordt traag
soms kijk je om
een print in de sneeuw
het is maar zo tijdelijk
het zegt niet zo veel
je lichaam is oud
en traag is je tred
je hebt al een stempel
op dit leven gezet
door een woud van gedachten
je zicht is niet scherp meer
je wordt zat van het wachten
tot iemand eens tijd heeft
een beetje tijd in z’n leven
om jou te omarmen
jou warmte te geven
want die onrust
die neemt je
je denken vervaagd
je verdwaald in gedachte
je reactie wordt traag
soms kijk je om
een print in de sneeuw
het is maar zo tijdelijk
het zegt niet zo veel
je lichaam is oud
en traag is je tred
je hebt al een stempel
op dit leven gezet
Reacties op dit gedicht
| Vervelende meid: | Woensdag, maart 09, 2005 11:26 |
| *hoopt mooie stempels neer te zetten* mooi :D |
|
| louche: | Woensdag, maart 09, 2005 10:42 |
| Wat een talent! | |
| sunset: | Woensdag, maart 09, 2005 10:39 |
| In stilte dit mooie gelezen. Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Woensdag, maart 09, 2005 10:05 |
| zeer mooi verwoord ! knufliefs--hiljaa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hilde Meulbroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||