Vergeving
Badend in de muffe ochtendgeur
vroeg ik je met mijn ogen
kalmeer me, streel me zachtjes door mijn haar;
omsloten door platina gloed
verdwaald je blik met kromming van je rug
sprak;'er vormt zich zwak genoegen daar'.
de vleesgeworden schaamte leent
de dag haar heilig oor
Pas toen schemering haar oorsprong vond
als oprechte uiting van berouw
gaf zij daaraan gehoor.
Een schouwspel, uitgebreid
vervlogen in de tijd -van kwade misten
zoals de zee in oceanen vloeit
als zachte lentebries, overdadig
leegde zij vergeving
en was de dag van gist'ren
niet meer omvangen door mijn spijt.
-een knipoog, en ik hoefde geen sorry meer te zeggen-