toekijken op afstand
rustig lig ik in mijn bed
en denk ik weer aan al die dingen
dingen die al gebeurt zijn
of waar ik nog aan moet beginnen
vol enthousiasme denk ik dan
aan alles wat nog komen gaat
maar tegelijkertijd met angst
en vaak word ik zelfs erg kwaad
kwaad op de wereld
maar eigenlijk op mezelf
omdat ik op zo'n moment besef
dat ik eigenlijk onzichtbaar wil zijn
want ik mis net dat beetje lef
om iets te gaan ondernemen of te doen
nooit stap ik zo naar iemand toe
juist als ik in mijn bed lig, bedenk ik
dat van een afstand toekijken
iets is wat ik het liefste doe
en denk ik weer aan al die dingen
dingen die al gebeurt zijn
of waar ik nog aan moet beginnen
vol enthousiasme denk ik dan
aan alles wat nog komen gaat
maar tegelijkertijd met angst
en vaak word ik zelfs erg kwaad
kwaad op de wereld
maar eigenlijk op mezelf
omdat ik op zo'n moment besef
dat ik eigenlijk onzichtbaar wil zijn
want ik mis net dat beetje lef
om iets te gaan ondernemen of te doen
nooit stap ik zo naar iemand toe
juist als ik in mijn bed lig, bedenk ik
dat van een afstand toekijken
iets is wat ik het liefste doe
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 01, 2002 16:24 |
| Niet echt een gedicht, maar een in reepjes geknipte zelfanalyse. Je speelt niet genoeg met beelden om een spiegeling te krijgen die ruimte schept voor de lezer (en voor jezelf). | |
| M.Berghoef: | Vrijdag, augustus 03, 2001 23:25 |
| Wie niet waagt Wie niet wint Liefs, Martin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: just me | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||