Het vocht van mijn klieren
Ik denk aan jou, Liefste
Aan jouw stem,
Jouw stilte, of
Het gefluister alleen
Van je adem.
En herdenk dan je zacht gehijg
Die mijn oogvlies had bevochtigd en waar
Je voor’t eerst je naam had in geschreven.
En hoe je met de onzichtbare lasso
Van je jagend gehijg mij plaatste
Aan het luchtmasker van je lippen
En ik jou alleen kon overleven als
Een vis snakkend door klieren die
Nog slechts openbleven met
Het vocht van jouw adem.
Ik denk aan jou, liefste,
Aan jouw stem die afscheid nam
Jouw stilte die de oren breekt
En het gefluister alleen
Van hoe je mij
Traag maar hunkerend
Naar jouw adem
Liet stikken.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, maart 11, 2005 19:19 |
| Wat een gedicht! Wohw! Liefs / sunset |
|
| Mindy broeders: | Vrijdag, maart 11, 2005 14:16 |
| prachtig geschreven, ik herken er mezelf in, heb ook zo'n gedachten gehad, al schrijf ik het heel anders. Dit is mooi. Lief mindy |
|
| Rien de Heer: | Vrijdag, maart 11, 2005 12:37 |
| Mooie poëzie. Groetjes, Rien. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||