Een gek gevoel in me buik…
er spookt van alles door me hoofd…
verwarm de pijn met een kruik..
Maar daarmee is hij niet verdooft..

nadenken over het leven…
En de dingen die zijn geweest,
Ik vind alles maar raar…
En mezelf nog het meest…

een dikke traan over me wang..
Waarom nu dit weer?..
Ik ben bang….
Ik wil dit niet nog een keer..

gevoelig en klein…
Er te veel voor andere zijn…
Ik moet meer aan mezelf gaan denken!...
Dan is t weg met die pijn…

Ik kijk nu naar voren.. de toekomst in..
heb veel wat me goed doet…
Dat is alvast een begin..
Ik ga nog een lang leven tegemoet…

maar alles gaat goed komen..
heb een lief gezinnetje.. een lieve vriend..
of ik dit ooit had durven dromen..
maar geluk dat is iets wat iedereen verdient..

maar er voor elkaar zijn..
dat snapt niet iedereen..
ik kan altijd wel klaarstaan…
En dat is zo gemeen…

maar ik moet nu meer aan mezelf denken..
En me eigen nemen zoals ik ben…
Ik mag er zijn zoals de rest…
en dat ik me eigen ik weer ken..
maar ik doe mijn best!...

het gaat al beter als vanmiddag..
nu heb ik iemand op me heen…
dan denk ik niet zoveel na..
en ben ik niet alleen..

maar het komt allemaal goed..
Dat zal ik zeker weten…
De mooie dingen geven me moed..
en de slechte dingen die ga ik nu even vergeten…