onzekere noten
de prille noten,
nog zo nieuw,
onzeker ,
en niet toonvast...
Het beetje geluk
dat ze met zich meebrengen,
zo kostbaar,
zo breekbaar...
geluk,
breek toch niet,
want dan val je in scherven,
en raap ik je samen,
probeer ik niet te lijmen,
maar neem ik het scherpste stuk...
Ik ken mezelf.
En ik snijd,
mooie,nieuwe littekens,
dat me eraan herinneren,
dat geluk stukviel...
Scherven,
badend in bloed...
Geluk,
ga alsjeblief,
niet stuk...
En ga mee,
in de melodie
van mijn leven...
nog zo nieuw,
onzeker ,
en niet toonvast...
Het beetje geluk
dat ze met zich meebrengen,
zo kostbaar,
zo breekbaar...
geluk,
breek toch niet,
want dan val je in scherven,
en raap ik je samen,
probeer ik niet te lijmen,
maar neem ik het scherpste stuk...
Ik ken mezelf.
En ik snijd,
mooie,nieuwe littekens,
dat me eraan herinneren,
dat geluk stukviel...
Scherven,
badend in bloed...
Geluk,
ga alsjeblief,
niet stuk...
En ga mee,
in de melodie
van mijn leven...
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Vrijdag, maart 11, 2005 22:59 |
| Eigenlijk een beetje een raar gedicht met snijden, bloed, stukvallen, en toch mooi in haar concept en de mooie beeldspraken. Gegroet, Serge |
|
| Mathilde: | Vrijdag, maart 11, 2005 22:30 |
| probeer 't geluk met beide handen te pakken! wees niet te bang om het te verliezen, dat wordt een "self fullfilling prophecy!" xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: *pain* | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||