een blaadje
ik ben in jou ogen een traan.
Die schitterd en na verloop van tijd je wang verlaat.
Zo onberijkbaar en toch zo dichtbij.
Woorden die je doen smelten en je liefde laat leven.
Maar wetend dat er en dag komt dat hij zijn vleugels spreid.je geniet van het rollen over gezicht want het is het laatste wat je hebt.Me nog even kussen en vast pakken,
blaast de wind me uit je armen en volg mijn nieuwe weg.
Zodat ik weer verder kan want mijn naam is verdriet.
Die schitterd en na verloop van tijd je wang verlaat.
Zo onberijkbaar en toch zo dichtbij.
Woorden die je doen smelten en je liefde laat leven.
Maar wetend dat er en dag komt dat hij zijn vleugels spreid.je geniet van het rollen over gezicht want het is het laatste wat je hebt.Me nog even kussen en vast pakken,
blaast de wind me uit je armen en volg mijn nieuwe weg.
Zodat ik weer verder kan want mijn naam is verdriet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: rambo john j | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||