Krassen op mijn ziel
Krassen op mijn ziel
In mijn tijdloze gedachtendwaling
verstomt de wereld om mij heen
ben ik voor een ogenblik de weg kwijt
en hulploos moederziel alleen
op de achtergrond ver in mijn geheugen
kronkelen monsters die heel subtiel
opnieuw trachten te verrijzen
het zijn de krassen op mijn ziel
ik weet, getroost door de wetenschap
dat ik ze al heel lang geleden
met grote kracht bedwongen heb,
zij zullen deze wereld niet meer betreden
In mijn tijdloze gedachtendwaling
verstomt de wereld om mij heen
ben ik voor een ogenblik de weg kwijt
en hulploos moederziel alleen
op de achtergrond ver in mijn geheugen
kronkelen monsters die heel subtiel
opnieuw trachten te verrijzen
het zijn de krassen op mijn ziel
ik weet, getroost door de wetenschap
dat ik ze al heel lang geleden
met grote kracht bedwongen heb,
zij zullen deze wereld niet meer betreden
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Maandag, maart 14, 2005 12:51 |
| Een prachtig gedicht. Wees sterk en laat je ziel niet verder bekrassen! Maar ik begrijp uit je laatste zinnen, dat je nu sterk in het leven staat. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||