Het verroeste patroon
Jouw woorden drogen
verstokte tranen in mijn keel
ik denk dat je ze opslurpt
en maakt ze dan jouw deel
Jouw lach snijdt
dwars door de touwen in mijn los zand
ik denk dat je ze losknoopt
ontrafeld en verbrand
Jouw knijpende ogen wrikken
het verroeste patroon uit haar benarde positie
ik denk dat je haar omsmelt, alleen
als ik het niet zie....
verstokte tranen in mijn keel
ik denk dat je ze opslurpt
en maakt ze dan jouw deel
Jouw lach snijdt
dwars door de touwen in mijn los zand
ik denk dat je ze losknoopt
ontrafeld en verbrand
Jouw knijpende ogen wrikken
het verroeste patroon uit haar benarde positie
ik denk dat je haar omsmelt, alleen
als ik het niet zie....
Reacties op dit gedicht
| Ertju: | Donderdag, maart 24, 2005 09:39 |
| Mooi! Lijkt me iemand die je doorziet, tot op het bot begrijpt. En je er doorheen sleept. En dat is een zeldzaam goed. Het stelt me gerust dat je zo iemand hebt... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eveline22 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||