verleden is verleden,
dat is ook wel zo,
maar het blijft zich herhalen,
nooit is het klaar,

steeds vraag ik me af,
hoe kan jij dat nou altijd,
zo door gaan met leven,
dat alles,
dat beetje,
dat ik weet,
dat het goed is,

weten dat wij samen de wereld aankunnen,
en schijt hebben aan alle onmacht,
dat wij samen zon vette middelvinger opsteken,
aan de mensen die ons niet mogen,
en verder gaan in een nieuwe wereld,
die ons meer te bieden heeft,
en bezig houden met dingen die wij belangrijk vinden,

alle mensen zijn zo met zichzelf bezig,
dat eht lijkt of om hun heen niet boejend is,
al die narigheid dood verkrachting,
iedereen vind het te normaal,
gelukkig kunnen wij samen de hele wereld aan...