De witte zee
de sneeuw van de dag voor eergisteren
spoelt als een witte zee geheel onbevaren
schuimend over de voetstappen
waarvan ik zou willen dat ze van jou waren
de vloedgolvende vlokkenregen
houdt mijn gedachten in zijn macht en
mijn dromen even tegen
totdat ik
mijzelf weer
naar het nachtelijke schouwspel keer
dat elk publiek weet te overstijgen
omdat de meesten toch zeggen dat het allemaal niets bijzonders is
maar dan
hadden ze er net zo goed over kunnen zwijgen
want lopend dromend adem ik elk moment
omdat het hier niet uitmaakt of je slaapt of wakker bent
en het is gratis
kijken naar de witte zee
en ik heb geen kaartjes
maar je mag wel met me mee
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Donderdag, maart 17, 2005 12:46 |
| coming up, I’ll be there in a sec! ;) | |
| Kuijlemans F.: | Woensdag, maart 16, 2005 03:05 |
| -Geen kommentaar- (als zwijgen zilver is) F. |
|
| Het Gejefte: | Dinsdag, maart 15, 2005 17:54 |
| je leest als een natuurroman, waarvan de nietsvermoedende lezer te laat zal beseffen dat het eigenlijk een gruwelijke autobiografische thriller is... Nogmaals, dit is mijn ding, tot benijdens toe. Rock on! |
|
| MayadeBij: | Maandag, maart 14, 2005 22:28 |
| Ik hou niet van sneeuw.. never did and never will ;) (god - wellicht een goed verwarmde borstelbaan in Jamaica waar ze rumcocktails serveren - maar verder dan dat gaat het niet :) kus! | |
