vrolijk kom ik voor de dag
maar donkere wolken schuilen achter mijn lach
hoe kan het nou zo zijn
zo veel liefde maar toch zo veel pijn
zoveel mensen die van me houden
maar achter mijn lach een donkere wolk schuilgehouden
een gebroken lach
maar niemand die het zag
altijd lachend door het leven
altijd proberen een ander wat te geven
mijn echte gevoelens achter mijn masker verborgen
ik wilde niemand verdriet bezorgen
een verborgen traan
in het zwakke licht van de maan
zodat niemand het zag
de donkere wolken achter mijn lach
het was mijn eigen schuld
met donkere wolken omhuld
ik voelde me niet goed genoeg
vond dat ik mezelf misdroeg
misschien kon ik er maar beter niet zijn is wat ik dacht
huilde om mezelf nacht na nacht
alles was donker vanbinnen
wat moest ik zo beginnen
zo kon ik niet zijn
maar het meest deed het nog pijn
dat ik niemand de schuld kon geven
ik moest het allemaal zelf beleven
maar nou is het genoeg
het is nog niet over, het is nog vroeg
maar het lukt me wel
al gaat dat niet zo snel
de eerste stap gezet door mij
uit mijn donkere wolken kom ik wel vrij
vechten ga ik ervoor
door en door
totdat het voorbij is allemaal
genoeg van dat gebaal
niemand die het zag
de donkere wolken achter mijn lach