Het spijt me
Het spijt me
ik was gemeen
ik weet het
liet je alleen
Het spijt me
had het niet moeten doen
ik was zo stom bezig
ik was zo’n oen!
Het spijt me
ik weet niet wat ik had
was zo met mezelf bezig
dat ik jou vergat
Het spijt me
ik zag alles grauw
ik wist niet precies waarom
en schoof het af op jou
Het spijt me
d’r zijn heel veel dingen
die me dwars zitten
die me dwingen
Het spijt me
ik moest doen wat ik kon
ik moest de oorzaak weten
zo erg dat ik iets verzon
wat jou ten nadele kwam
ook al was het wel waar
er waren meer oorzaken
niet alleen die van jou daar
Dus het spijt me
ik hoop dat je me zal vergeven
ik hoop dat je dit ooit zal lezen
en dat we door kunnen leven
- liefs jouw kleine meisje -
Reacties op dit gedicht
| Madelonnetje: | Woensdag, maart 16, 2005 16:37 |
| hey lilo... egt zuperzzz mooi gedicht!!! *zucht...* hoezo talent hahaha ;) xxx mij |
|
| Lievelingetje45: | Dinsdag, maart 15, 2005 22:12 |
| Stuur hem dit gedicht dan, zodat hij het misschien toch zal lezen! Mooi verwoord! Liefs |
|
| cooremans tiny: | Dinsdag, maart 15, 2005 21:57 |
| als ik dit lees, krijg ik precies medelijden, je gedicht pakt me wel op een bepaalde manier, goed gedaan groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dragons Rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||