Het verlies
Ik verlies, zware stenen
in mijn maag en de zee
overspoelt me met verlangen
naar een uitweg, want ik voel
ik voel dat ik vastloop; op de klippen
Was ik het dan maar, losgelaten
kapotgeslagen, met de branding meegesleurd
waar het grove zand tegen mijn huid aanschuurd
Dan ben ik niet meer eeuwig tweede, en;
kan iedereen weer verder, alsof er niet echt iets is gebeurd
Meer dan dit kan ik niet geven
totaal uitgeput, uitgeknepen
als een laatste restje, uitgebleven
ik wou dat ik nu zou kunnen huilen
maar het heeft me tezeer bij de keel gegrepen