duizend sterren
Duizend sterren
Duizenden sterren in het donker
Verlichten mijn eigen paradijs
Bedekt met een vleugje liefde
Jij hebt de koude in mij verjaagd
Enkel door mij te beminnen
Geen moment heb ik rust gekend
Uitgeput en geheel voldaan
Kijken twee ogen mij liefdevol aan
Woorden zijn niet meer nodig
Zachte strelingen brengen rust
Gebaren spreken hun eigen taal
Langzaam verdwijnt de nacht
Bij het ontwaken omarm je mij
Kijkt me lachend aan
Lief, ik moet gaan werken hoor
Lia
Reacties op dit gedicht
| Illilise: | Donderdag, januari 26, 2006 12:10 |
| Waar is weggaan voor nodig bij jou wil ik zijn Omarm me laat me nooit meer los Dat is pas echt fijn! |
|
| H.J.: | Woensdag, maart 16, 2005 23:43 |
| Wie heeft dat werken eigenlijk bedacht. trustenxxx H.J. |
|
| Psych: | Woensdag, maart 16, 2005 21:13 |
| ook daar moet tijd voor zijn,,, | |
| Lievelingetje45: | Woensdag, maart 16, 2005 20:54 |
| Super! Liefs |
|
| Rien de Heer: | Woensdag, maart 16, 2005 20:49 |
| Hmmm dat werken is wat minder, maar de rest....... Groetjes, Rien. |
|
| m@rcel: | Woensdag, maart 16, 2005 20:47 |
| Wat een mooi liefdevol gedicht. Liefs m@rcel |
|
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, maart 16, 2005 20:42 |
| Gevoelig, liefdevol beminnend gedicht...mooi werk Liefs Jannie |
|
| Jan van Dord: | Woensdag, maart 16, 2005 20:38 |
| Het is je weer gelukt, een geweldig mooi gedicht jan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||