En toen stond ik alleen...
Altijd proberen anderen te helpen,
Zonder er iets voor terug te vragen.
Zelfs nu,
Nu ik me alleen voel, alleen en eenzaam in m'n doen.
Ik weet heus wel, van al het negatieve iets positiefs proberen te maken...
Maar nu is het zo moeilijk.
Altijd proberen anderen op te vrolijken,
Zonder zelf vrolijk te zijn.
Ik weet ook heus wel dat er mensen zijn die mij willen helpen,
Maar hulp vragen is zo moeilijk.
Altijd proberen de dingen het hoofd te bieden,
Maar mijn hoofd loopt nu even over...
Het zal allemaal wel weer goed komen!
Oh jah, daarvan ben ik verzekerd.
Maar nu, nu is het zo even moeilijk!
Zonder er iets voor terug te vragen.
Zelfs nu,
Nu ik me alleen voel, alleen en eenzaam in m'n doen.
Ik weet heus wel, van al het negatieve iets positiefs proberen te maken...
Maar nu is het zo moeilijk.
Altijd proberen anderen op te vrolijken,
Zonder zelf vrolijk te zijn.
Ik weet ook heus wel dat er mensen zijn die mij willen helpen,
Maar hulp vragen is zo moeilijk.
Altijd proberen de dingen het hoofd te bieden,
Maar mijn hoofd loopt nu even over...
Het zal allemaal wel weer goed komen!
Oh jah, daarvan ben ik verzekerd.
Maar nu, nu is het zo even moeilijk!
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Donderdag, maart 17, 2005 16:31 |
| Dit is heel erg herkenbaar.... mooi geschreven en het kómt goed, echt! Liefs, Will |
|
| maanwolf: | Donderdag, maart 17, 2005 16:15 |
| mooi gedicht, droevig wel maar goed geschreven. liefs *{-maanwolf-}* |
|
| jorinka: | Donderdag, maart 17, 2005 16:14 |
| je hebt gelijk..ik wil dat soms ook nog wel eens vergeten..dat alles goed gaat komen.. koppie op liefs jorinka |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ellen R | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||