verdronken in verdriet
tranen zijn vergaan
pijn heeft me verscheurd
kapot door eenzaamheid

stilte liet me
lawaai stootte me af
rust plette me
geruis deed me aarzelen

twijfelend een stap vooruit
voet voorzichtig op de grond
lichte aanraking met de vloer
geschrokken weer terug

vast op de grond
niet bewegen
verstijfd van angst
trillend van pijn

traan rollend
gevolgd door nog 1
een snik
diep verdriet

waterval van tranen
steeds meer
snikkend
van eenzaamheid

langzaam een druppel
op de grond
druppel wordt een plasje
steeds meer bloed

stilte verbroken
geluid van druppels
vallend op de grond
onrust glijdt weg

spiegel reflecteert
hoe ik lijk
wat ik ben
word niet getoond

mes klettert op de grond
geluid van druppels overstemt
oren bedekt
wil het niet horen

woorden dringen binnen
door m'n handen
hoofd in
maakt me gek

zak in mekaar
verlamd van machteloosheid
woede maakt me onzeker
tranen stoppen

aarzelend de uitgestoken hand
een vriend
pak de hand
klem me aan hem vast

woorden zijn gestopt
zijn handen blijven aaien
kalmeren me
maken me rustig

kracht in mij keert terug
wil om te leven
is er weer
hoop vlamt op

zoveel liefde
plotseling overmant het me
druk me nog steviger
tegen hem aan

blijdschap
weet dat hij
er altijd
voor me zal zijn

dankbaarheid
vrienden
betekenen egt alles
voor me...