De wereld, je denkt die is zo mooi,
Maar nu is alles anders, nu ik hier zit opgesloten in deze kooi..
Mezelf afvragend waar alles mis is gegaan,
Mijn hart gebroken en vol pijn, vloeit daar weer een traan..
Waarom moet ik dit leven meemaken,
Waarom moet het zo zijn en moeten ze me altijd in mijn hartje raken..
Me laten staan in deze kou,
Weet ik heb echt berouw..
Spijt van mijn daden,
Ik was het niet altijd zelf schuld, maar nu zit ik hier mijn eigen ouders hebben me verraden..
Voel me verloren en alleen,
Mijn gevoelens zo verward, waar gaan ze met me heen..
Ik voel me vaak debiel,
Nu alles duidelijk word, ik zit gevangen in mijn eigen ziel..
Ik zie alles om me heen gebeuren,
Ik ben van mijn vrijheid berooft, en kan enkel nog treuren..
En hopen dat snel de dag komt dat ik weer mag gaan,
Weer verder mag in mijn eigen bestaan…
Tamara