zelfs zonder sprookje
Ik loop over het pad
waar ooit wij samen liepen.
Het stil gefluister van de bladeren,
haast niet te horen
tussen de wereldse bijenkorven.
Ik vergeet niet
die liederen van hemelse afkomst
geschreven en gezongen
tussen maan en sterren
geboren in mijn eigen hemel.
Ik stel vragen van onwetendheid
En nu blijft niet enkel de liefde onbeantwoord.
De madeliefjes blijven verstrengelt
in de macht van de zachte wind.
Vergeet-me-nietjes in pure bloei.
En ik kijk rond me heen
naar dit oh zo vertrouwde scenario.
De herrinnering doet mij mijn ogen sluiten
en ik besef, dat zelfs zonder sprookje,
je liefde in mijn hart gekerfd blijft staan .
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Woensdag, maart 23, 2005 13:49 |
| zo te lezen een mooie herinnering zeg!klinkt heel liefdevol. groet moongirl1982 |
|
| n@omi: | Zondag, maart 20, 2005 14:01 |
| heel erg mooi ik weet niks te zegguh maar ik vind het heel mooi | |
| druppeltje: | Zondag, maart 20, 2005 10:36 |
| heel erg mooi neergezet, klinkt erg verlangend naar een prachtige tijd liefs drup |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||