Nooit nog laat ik mijn verstand...
Vertrouwen op een ander zijn inspiratie
Voorgoed is dit voorbij..
Ik kan me niet voorhouden als iemand
Die zich schuilhoudt achter jou bronnen.

Goede raad sloeg ik in de wind
Die periode was ik mezelf bewust,
Van op mijn eigen gevoelens af te gaan..
Schrijven zoals altijd al geweest.

Ze begrepen mijn poëzie en viel in de smaak
Gisteren éénmalig in jou standpunt..
Jou schrijven proberen over te nemen
Veranderde mijn woorden in natuurtermen

Versteld stond ik er van hoe goed dit lukte..
Het had een speciale betekenis
Maar niemand begreep de echte essentie
Je bent zoveel beter als ik

Ik stap terug mijn eigen taalwereldje in,
Zet mijn masker af dat aan jou toebehoort...



**Geschreven voor Sara**