Mijn onverstaanbare taal
Konden mijn ogen maar wenen
bij de ondergaande huilende zon
die zinloos weer vertrekt
en het donkere achterlaat
het gemis in uiteenlopende dromen
blijven me achtervolgen
als de eenzaamheid verder strekt
doorheen de nachtelijke kilte van mijn bestaan
de ijselijke kreten die doorheen de straten dwaalt
als verloren zielen zoekend achter een lichaam
klieven me door merg en been
slagen doorheen de branding van mijn hart
handen en voeten worden gevoelloos
als de tranen bevriezen op mijn gelaat
en hoezeer ik een klank probeer te vormen
een hulpkreet naar een ander
niemand zal me horen
en blijf ik wegzinken
tussen de letters van mijn onverstaanbare taal...
*wil hier eigenlijk maar mee bedoelen (of da is toch de bedoeling geweest) duidelijk te maken dat ik mijn gevoelens enorm moeilijk kan openbaren, vertellen aan iemand, en dat geeft aan bepaalde mensen die ik erg lief heb veel problemen mee...sorry daarvoor (maar ik probeer echt me best te doen....)*
| chocaatje: | Woensdag, november 02, 2005 09:55 |
| Ja moeilijk zal het zijn maar proberen is al een stap in de goede richting. Je komt er wel want dit gedicht is ingebracht op mijn verjaardag. Liefs mieke |
|
| Fri..: | Maandag, maart 21, 2005 11:59 |
| Wat een prachtig gedicht, doch het verdriet sijpelt er door heen.. Liefs, Frida |
|
| sunset: | Maandag, maart 21, 2005 07:51 |
| Ik vind jouw gevoelens 'voelbaar'. En dat is het belangrijkste, toch? Voelbare verwoording hier. Liefs / sunset |
|
| flores: | Maandag, maart 21, 2005 01:54 |
| Wat een prachtig gedicht..Enorm goed verwoord! Liefs.. |
|
| Raira : | Maandag, maart 21, 2005 00:29 |
| en toch heb je met dit gedicht heel veel gezegd en je best doen is alles wat je kunt doen meer hoeft niet erg mooi en goed verwoord liefs Raira |
|
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||