* Joyce *
Pennen zonder inkt
trekken strepen in de lucht
Adem ontsnapt uit longen
een zalig bevende zucht,
de belofte van waarheid
in gedachten geschreven
wanneer de woorden wegspoelen
en slechts de klanken nog leven,
zullen in herinnering verstoken
de laaiende vuren enkel nog smeulen
eens zo fel brandende stemmen
in verzachtende meren ondergedoken,
oceanen van blauwe pracht
omringen diep zwart duister
gekranst in golven donkerbruin
het ritmisch dreunen waarnaar ik luister,
en zoet smakende lippen
van een hemelse mond
waren in dat tijdloze moment alles
waaruit mijn wereld nog bestond