Oneindig
Oneindig
De wereld, de zon, de sterren
hoe klein kan een mens zijn
ik beschouw dit alles van verre
slecht vanaf de zijlijn
zonder einde, ongevangen
grensloos groot het heelal
troostend oneindig, mijn verlangen
nooit klaar, in geen geval
zouden we echt alleen zijn
of alleen verlaten
gaf God slechts maar de schijn
door van hemel en hel te praten
in mijn leven zal ik het nooit weten
misschien ook niet in mijn dood
nu genieten en niet vergeten
van het oneindig mysterieus groot
De wereld, de zon, de sterren
hoe klein kan een mens zijn
ik beschouw dit alles van verre
slecht vanaf de zijlijn
zonder einde, ongevangen
grensloos groot het heelal
troostend oneindig, mijn verlangen
nooit klaar, in geen geval
zouden we echt alleen zijn
of alleen verlaten
gaf God slechts maar de schijn
door van hemel en hel te praten
in mijn leven zal ik het nooit weten
misschien ook niet in mijn dood
nu genieten en niet vergeten
van het oneindig mysterieus groot
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Dinsdag, maart 22, 2005 18:09 |
| Inderdaad je hebt helemaal gelijk. Ook leuk bedacht. groet moongirl1982 |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 22, 2005 12:06 |
| Prachtig neergezet. Liefs / sunset |
|
| Vervelende meid: | Dinsdag, maart 22, 2005 09:24 |
| Nu genieten :D Benikhet zo mee eens! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||