De treurwilg
Zo eenzaam als een wilg
Een wilg aan de waterkant
Een treurwilg
Zyn armen uitgestrekt over het wateroppervlak
Zoekend naar iets
Wachtend op iemand
Die hem gezelschap kan houden...
Zyn armen worden langer
Beschutten hem van zicht
En de eeuwige schreeuwen van de wilg
Schreeuwen om liefde
Schreeuwen om gezelschap
Worden niet verhoord...
Reacties op dit gedicht
| g.c. ikketje: | Dinsdag, maart 22, 2005 22:59 |
| Heel Mooi,.. dat weet je en k HHVVJ!!! Liefs en kussiess |
|
| Will Hanssen: | Dinsdag, maart 22, 2005 19:11 |
| Prachtig beeldend geschreven Clieniej! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Clienniej | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||