Gedichtenstr. Mijn weder ommkeer
Mijn weder ommekeer
Zuchtjes lentelicht nemen bezit
van sluimerende zilverstormen,
verdrijven vast besloten redenen
die de grote liefde kil verdrong.
Wervelen zonnevlagen zingend
de emotie uit bevroren schulp,
blaast zachtjes gevleugeld goud
in mysterieuze klanken regenwulp.
Vinden bewogen seizoenen geleidelijk
vertrouwen tussen hart en hoofd,
vibreren ontwaakte verlangens
over bruggen van weder ommekeer
Zuchtjes lentelicht nemen bezit
van sluimerende zilverstormen,
verdrijven vast besloten redenen
die de grote liefde kil verdrong.
Wervelen zonnevlagen zingend
de emotie uit bevroren schulp,
blaast zachtjes gevleugeld goud
in mysterieuze klanken regenwulp.
Vinden bewogen seizoenen geleidelijk
vertrouwen tussen hart en hoofd,
vibreren ontwaakte verlangens
over bruggen van weder ommekeer
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Dinsdag, mei 24, 2005 15:54 |
| Je hebt het een beetje weg van onze goeie vriend Neruda: diezelfde kracht van woorden, diezelfde liefde voor het woord, diezelfde mooie poëzie. Fijn zo'n werk te kunnen lezen. |
|
| Lia : | Woensdag, maart 23, 2005 22:14 |
| schitterbaar Avalon.. ;-) succes ..! | |
| ~OpenBoek~: | Woensdag, maart 23, 2005 20:27 |
| mooi zeg:) knuff |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, maart 23, 2005 20:03 |
| heel mooi neergezet groetjes Dirk |
|
