het eens zo fel geschenen licht
vergaan tot een flakkerende kreet
van wanhoop
------------------------
jaren ging er overheen
maar vergeten kon ze niet
sporen uitgewist
herinneringen bleven
------------------------
Boom
jaren stond hij daar
dode boom
geteisterd door het weer
vergroeid met het mos
alle hoop vergaan
------------------------
het pad deelde zij alleen
gebogen en gekromd
sleepte ze zich voort
hakend in de takken
die het zicht belemmerden
doornen beten zich in haar huid
zij vocht terug
het pad was sterker
versloeg haar
uitgeput viel ze neer
takken hielden haar
in hun greep
langzaam ontspande ze
een laatste zucht
en toen was ze
er niet meer