Iedereen draagt soms een masker
Iedereen draagt soms een masker
van zoveel onverschilligheid
niemand zal de tranen zien
van mijn gevoelens van spijt...
Iedereen draagt soms een masker
met daarop een grimmige lach
terwijl mijn hart moet huilen
ik angst voel voor de nacht...
Het lijkt niet mogelijk
om mezelf te kunnen zijn
mijn tranen te laten zien
mijn gevoelens van mijn pijn...
Maar als ik de mensen om me heen zie,
en ik laat mijn ware gezicht zien,
leer te luisteren en te praten
dan ben ik minder eenzaam misschien...
Als ik zie dat een ieder soms eenzaam is
mijn arm spontaan om iemand heen sla
en ik leer mijn masker af te doen
dan is het "leven" zoveel meer waard...
- 16 -
van zoveel onverschilligheid
niemand zal de tranen zien
van mijn gevoelens van spijt...
Iedereen draagt soms een masker
met daarop een grimmige lach
terwijl mijn hart moet huilen
ik angst voel voor de nacht...
Het lijkt niet mogelijk
om mezelf te kunnen zijn
mijn tranen te laten zien
mijn gevoelens van mijn pijn...
Maar als ik de mensen om me heen zie,
en ik laat mijn ware gezicht zien,
leer te luisteren en te praten
dan ben ik minder eenzaam misschien...
Als ik zie dat een ieder soms eenzaam is
mijn arm spontaan om iemand heen sla
en ik leer mijn masker af te doen
dan is het "leven" zoveel meer waard...
- 16 -
Reacties op dit gedicht
| vlinder538: | Donderdag, november 15, 2001 22:55 |
| mooi gedicht lijkt erg veel op die van mijn overigens, maar alles herken ik.. kus Kimmy |
|
| KIKI: | Donderdag, augustus 09, 2001 13:14 |
| amai Jeske, 'k zou zeggen, hou je masker af, je bent echt een prachtmeid, je hoeft ni te schuilen voor de anderen, laat je ware 'ik' zien! KIKI |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jeske | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||