Het ideaal van kalmte, naastenliefde en vriendelijkheid,
verlangt dat ik verdriet, verwarring en woede beheers.
Maar dikwijls genoeg wil ik mij iets zeggen
in mijn kwaadheid,
mijn verdriet,
en wijzen op de schat die in mij verborgen ligt.

Als ik goed luister naar deze gevoelens,
zeggen ze mij dat ik leef in strijd met mijn ware wezen,
dat ik mezelf de vorm niet gegund heb
die me is toegewezen.
Vaak wijst mijn woede en verdriet erop
dat ik aan anderen teveel macht toeken.

Ik heb steeds maar aan de verwachtingen van anderen willen beantwoorden,
en niet gelet op mijn eigen behoeften.
Mijn kwaadheid is tegelijkertijd een relatie en een geestelijke oefening.
Elke relatie vraagt tijd en inspanning
en wil groeien en rijpen.
Omdat ik al een maand mijn haat en woede gevoelens heb verwaarloosd,
en ze de bovenhand heb laten nemen,
kan ik niet verwachten dat ze verdiept worden,
om me slimmer,
democratischer,
en om ze beter verwoordbaar te maken.
Innerlijke beheersing is een oefening,
doordat het een methode verschaft om me te helpen stil te worden,
en naar mijn innerlijke gevoelens te luisteren in stilte.
Mijn verdriet,
mijn kwaadheid & verwarring,
het luisteren en beheersen van gevoelens,
geven mij de kracht om de ander die mij kwetst,
buiten mezelf te gooien,
en zo een gezonde afstand te scheppen.