Ik voldoe mijn plicht
Ik waad me door een zee van tranen
naar je warmte toe
mijn kracht is onbeschrijfelijk
ook al ben ik nog zo moe
Mijn ogen zijn diep ingevallen
en vallen bijna dicht
maar ik hoor je te bereiken
want, dat is immers mijn plicht
Voor vriendschap doe ik niet ten onder
en voor lachen evenmin
maar om nu lol en pret te hebben
heb ik eigenlijk niet zo'n zin
Dus laat me even huilen
en reik me dan je hand
als tranendallen zijn gedroogd
gaan we samen door het land
dat beloof ik je
LizDichter
Reacties op dit gedicht
| Psych: | Donderdag, maart 24, 2005 21:24 |
| mooi woorden en zinnen,heerlijk,,,liefs,,,elze,,, | |
| flores: | Donderdag, maart 24, 2005 21:17 |
| Erg mooi gedicht, verlangend naar die toekomst zonder dat verdriet.. Veel liefs.. |
|
| The King Cobra: | Donderdag, maart 24, 2005 20:53 |
| wauw wat mooi.... stil van... liefs / The King Cobra |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||