Herinneringen aan een poezebeest
Zeven weken oud
ze paste op mijn hand
een bundeltje eigenwijs
en heel scherp getand
ze wende snel in huis
wat regels moest ze leren
hoewel nog eigenwijs
ze kon ons tolereren
dertien jaar lief en leed
ze hoorde bij ons gezin
maar haar gezondheid ging achteruit
er zat geen toekomst meer in
we moesten afscheid nemen
van dat eigenwijze beest
en vanaf dat moment
is er geen ander dier meer geweest
we willen geen dier in huis
want al voor ze overleed
hadden we besloten dat niet te doen
het is maar dat je het weet
nog steeds na drie jaar
mis ik haar om me heen
zoals ze voor me voeten liep
of met nagels hangend in mijn been
of met vragende ogen keek
knorrend op mijn schoot
maar aan alles komt een eind
ze is nu eenmaal dood
maar als het 's avonds donker is
en ik zie een ster
denk ik dat het freggle is
zij kijkt op ons van ver
en als ik heeeel stil ben, hoor ik haar nog knorren...