Wat ik niet wil onthouden, kan ik niet vergeten.
Mijn hersenen slaan de informatie op die voor het containerpark is bestemd zoals de feiten met veel cijfers en de loshangende details.

Ons verwachtingspatroon is dat je altijd het geheel ziet,
maar vaak moet je daar seconden aan vreten.

Cellen maken voortdurend oorlog waardoor zij vertraagd boodschappen door seinen.
Zelden is er sprake van een samenwerkend netwerk.
Daardoor spatten de kleintjes uit elkaar met veel pijnen.

Wat ik moet onthouden, vergeet ik altijd als een prul.
Daarvoor heb ik een computer met geknutsel nodig: auditief, visueel, reuk, smaak en tast.
Dat hulpmiddel krijgt voor me geen nul.
Mijn denken is eindelijk zeer vlot voor de buitenwereld aangepast.