Voorbij
Wat kan een mens zich soms toch vergissen
Ik sta even stil met m'n ogen dicht.
Laat me meevoeren door de wind, heel ver weg
van alles en vooral van jou.
Want wat jij gedaan hebt vind ik hel erg flauw.
Goh, wat kan een mens zich soms toch vergissen
Wat heb ik mij diep vergist in jou.
Je wist het altijd zo goed want je was volwassen
Ja tegen jou was ik niet opgewassen.
Dat bleek echter een grote vergissing
Want jij was degeen die ontzettend de mist in ging.
Tranen: van woede en verdriet.
Bovenal de onmacht, je luisterd niet.
Ik sta even stil met m'n ogen dicht.
Laat me meevoeren door de wind, heel ver weg
van alles en vooral van jou.
Want wat jij gedaan hebt vind ik hel erg flauw.
Goh, wat kan een mens zich soms toch vergissen
Wat heb ik mij diep vergist in jou.
Je wist het altijd zo goed want je was volwassen
Ja tegen jou was ik niet opgewassen.
Dat bleek echter een grote vergissing
Want jij was degeen die ontzettend de mist in ging.
Tranen: van woede en verdriet.
Bovenal de onmacht, je luisterd niet.
Over dit gedicht
| Auteur: maanwolf | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||