Wat helpt het nou?
Dat snijden hé
Wat helpt het nou?
Ik weet het niet eens
Die krassen onder m’n mouw
Waar staan ze voor?
Aandacht, dat misschien wel
Toch wil ik niet dat iemand te weten komt
Dat ik mijzelf zo kwel
Zelfmoord opzoeken?
Dichtbij laten komen?
Zou ik ooit zover gaan?
Dat komt niet voor in mijn dromen
Daarin krijg ik wat ik wil
Maar zo overdag
Weet ik niet precies wat dat is
Gelukkig zijn?
Ik wou dat het zo simpel lag
Maar waarom niet simpel?
Waarom altijd zo moeilijk?
Weet dat ik mijzelf snijd
En zo ontzettend verfoeilijk..
*Deze is eigenlijk alweer oud, ik kwam hem tegen toen ik mijn gedichten eens aan het doorkijken was. De situatie is niet helemaal meer zoals toen.. Het snijden heb ik al een (klein) tijdje niet meer gedaan. Maar ik wilde hem toch graag plaatsen...*
Reacties op dit gedicht
| lievekeuh: | Vrijdag, april 08, 2005 22:59 |
| heel erg mooi!!! en heel herkenbaar, spijtig genoeg! wat goed dat je het niet meer doet!!!! echt heel moedig!!! liefs, lievekeuh |
|
| m@rcel: | Zaterdag, maart 26, 2005 18:15 |
| Heel mooi beschreven en graag gelezen. Liefs m@rcel |
|
| wijffiej: | Zaterdag, maart 26, 2005 18:14 |
| heey roodroosje.. heel mooi gedicht! mooi geschreven. herken dr veel in.. goed dat je het al een tijd niet meer hebt gedaan.. houw vol! kuszziejsz mii |
|
| wijffiej: | Zaterdag, maart 26, 2005 18:12 |
Over dit gedicht
| Auteur: roodroosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||