Geen man van verdriet
Lelijke lege uren
Die het verderfelijke verdriet ommuren
Nee je bent niet te doorgronden
Je bent geen man met doordringbaarheid
Zoeken in jou zou ik doen met het resultaat dat vervaagd
Alles ben ik kwijt…
Pijnlijke papieren beschreven
In een mistige waas van mijn onzichtbare ogen
De wennende pijn waait langs
Stekend blijvend in mijn ziel zo belogen…
Huiverende harten die jij
Bij elke sterveling stilzwijgend kan doorboren
Terwijl ik wandel op een doodlopend pad
Twee stappen en ik ben verloren…
Tuitende tranen bewijzend
Nee, jij bent geen man van verdriet
Wennende weken tonend
Vooruitgang bestaat hier niet…
Reacties op dit gedicht
| -Black-Tears-: | Woensdag, maart 30, 2005 20:18 |
| Wauw... Wat geweldig geschreven, zeg! Heel knap!! Maar hou je sterk... Ga zo door met dichten =) xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lieveke_5 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||